Βλέποντας την τιμή της μετοχής του ΟΠΑΠ στα 9,36 ευρώ στο Χρηματιστήριο, δηλαδή να έχει ανεβεί 51% έναντι της τιμής που πούλησε το Δημόσιο την εταιρεία προσφάτως τον Αύγουστο, στα 6,19 ευρώ ανά μετοχή, αναρωτιούνται πολλοί: Τι είδους αποκρατικοποιήσεις κάνει η κυβέρνηση μέσω του ΤΑΙΠΕΔ;
Ακόμη κι αν κάποιος συμφωνεί με την πολιτική των αποκρατικοποιήσεων -για την οποία υπάρχουν πολλές ενστάσεις, ειδικά σε ό,τι αφορά τις κερδοφόρες εταιρείες με μονοπωλιακή/ολιγοπωλιακή θέση στην αγορά- δεν μπορεί παρά να σταθεί σε δύο φαινόμενα:
α) Τι είδους πώληση είναι αυτή, όταν ο νέος μέτοχος -πριν πάρει τις μετοχές- χρηματοδοτεί την εξαγορά με τα περιουσιακά στοιχεία που εξαγοράζει;
β) Τι είδους πώληση είναι αυτή όταν το ελληνικό Δημόσιο πουλάει σε τιμές χαμηλότερες από αυτές που μπορεί να πετύχει ο ιδιώτης ή η αγορά;
Από τα μέχρι στιγμής δεδομένα, φαίνεται ότι ο τρόπος με τον οποίο έγινε η πώληση ήταν λανθασμένος. Εγινε στη χειρότερη περίοδο σε ό,τι αφορά το οικονομικό κλίμα (οι τιμές στο Χρηματιστήριο ήταν στα χαμηλότερα επίπεδα πολλών ετών) και με τα χειρότερα ειδικά χαρακτηριστικά (όπως η επιβολή φορολογίας 30% επί των μικτών κερδών από 1ης.1.2013 και οι εκτιμήσεις για μικρά μελλοντικά κέρδη), γεγονότα που επηρέασαν δυσμενώς την αξία του Οργανισμού. Σε αυτό το περιβάλλον, το Δημόσιο πούλησε και μετοχές και management (το management είναι πολυτιμότερο και από τις μετοχές) σε μία τιμή που τότε φαινόταν κανονική, αλλά με την πάροδο ελάχιστου χρόνου αποδεικνύεται κακή. Οπως έλεγε κάποιος, ήταν σαν να συνωμότησε το σύμπαν για να πουληθεί ο ΟΠΑΠ σε αυτή την τιμή.
Συνεπώς, η πώληση μετοχών και management μιας εισηγμένης εταιρείας στο Χρηματιστήριο σε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή είναι λάθος. Και δεν δικαιολογείται το κόστος αυτής της διαδικασίας ούτε σε χρήμα ούτε σε χρόνο. Ισως η διαδικασία αυτή να είναι πιο ενδεδειγμένη στην πώληση άλλων περιουσιακών στοιχείων, τα οποία χρειάζονται αναδιάρθρωση, όχι όμως σε εισηγμένες εταιρείες, που έχουν και το μονοπώλιο στον κλάδο τους.
Αν ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν, θα διαπιστώσουμε ότι η κυβέρνηση ακολουθούσε διαφορετική διαδικασία στις αποκρατικοποιήσεις εισηγμένων εταιρειών. Επέλεγε όχι την πώληση μέσω διεθνών διαγωνισμών σε υποψήφιους επενδυτές, αλλά πουλούσε σταδιακά μετοχές σε διάφορες χρονικές περιόδους μέσω Χρηματιστηρίου. Οταν οι συνθήκες στο Χρηματιστήριο ήταν καλές, τότε το Δημόσιο πουλούσε περισσότερες μετοχές. Οταν οι τιμές ήταν χαμηλές, πουλούσε ελάχιστες ή καθόλου. Με αυτό τον τρόπο το Δημόσιο κέρδιζε μία καλύτερη μέση τιμή, προσαρμοσμένη στις εκάστοτε συνθήκες της αγοράς -και το σπουδαιότερο: δεν ξεπουλούσε το management.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου