Εμείς τους πήραμε τα... σώβρακα;

Μετά το ματς με τη Λεβάντε, όπου ο Ολυμπιακός δέχτηκε τρία γκολ, θα μπορούσε ο πρόεδρος Μαρινάκης να εκδώσει ανακοίνωση καλώντας τους οπαδούς της ομάδας να υποδεχτούν τους παίκτες στο Ελ. Βενιζέλος λέγοντας: τους σκίσαμε, τους πατήσαμε, τους πήραμε τα σώβρακα, γυρίζουμε θριαμβευτές; Στο ποδόσφαιρο δεν μπορεί, αλλά στην πολιτική γίνεται κάθε μέρα, ειδικά στις εκτός έδρας εξορμήσεις των πρωθυπουργών μας. Ο Σαμαράς μάλιστα το πάει και παρακάτω.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ -για παράδειγμα- θρίαμβο για το δημόσιο συμφέρον την παραχώρηση έναντι 11 εκατομμυρίων ευρώ της δημόσιας γης στη Χαλκιδική, που περιλαμβάνει κοιτάσματα χρυσού, αξίας 12 δισεκατομμυρίων δολαρίων! Τι θέλει να πει ο ποιητής; Πως τους πιάσαμε κορόιδα; Τους κατοίκους της περιοχής όμως δεν είναι δυνατόν να τους κοροϊδέψει. Η βαρβαρότητα της οικολογικής καταστροφής απειλεί τις ζωές τους. Άλλωστε ο Άδωνις, που συμπαραστάθηκε στην προκάτ αντιδιαδήλωση που απαίτησαν οι καναδομπομπολαίοι από τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους, δεν μένει εκεί. Απλώς πήγε να συμβολίσει τη νομιμότητα όπως την εννοεί ο νεόμαγκας Σαμαράς.

ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ. Η... χρυσοτόκος όρνιθα του ΟΠΑΠ πωλείται. Η καθυστέρηση οφείλεται στον πόλεμο μεταξύ των δύο γκρουπ που εκπροσωπούν οι “σκληροί” του εγχώριου επιχειρηματικού λόμπι, Μελισσανίδης και Κόκκαλης. Ποιος δεν φοβάται τις αντιδράσεις του χαμένου, όταν και οι δύο είναι χορηγοί του συστήματος; Το πρόβλημα -μέχρι στιγμής- δεν είναι τα λεφτά, αλλά τα τεχνολογικά δεσμά της Ιντρακόμ στον ΟΠΑΠ. Τα σαΐνια του ΤΑΙΠΕΔ εκτιμούν την αξία τού υπό πώληση ποσοστού (33%) στην τρέχουσα χρηματιστηριακή τιμή, δηλαδή, σύνολο, περί τα 800 εκατομμύρια ευρώ. Ο ΟΠΑΠ αξιολογείται στο Χρηματιστήριο περίπου στο διπλάσιο των ετήσιων λειτουργικών κερδών του, όταν μάλιστα η αποτίμηση των ομοειδών εταιρειών του κλάδου στο εξωτερικό ανέρχεται σε 6 με 7 φορές περισσότερο. Άρα, μια «δίκαιη τιμή» για το 100% του ΟΠΑΠ θα κυμαινόταν μεταξύ 5 και 6 δισ. ευρώ. Που σημαίνει ότι το Δημόσιο για το 33% θα έπρεπε να εισπράξει 1,65 έως 2 δισ. ευρώ.

ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΣΟΥΜΕ ότι, παρά την κρίση, που έχει πλήξει και τον τζόγο, η συνεισφορά του ΟΠΑΠ στα δημόσια έσοδα παραμένει υψηλή, περί τα 180 εκατομμύρια τον χρόνο. Θα πάρουν δηλαδή 800 (4 με 5 χρήσεις) και θα χάνουν τα δημόσια ταμεία ισοβίως αυτή την ετήσια ροή χρημάτων. Εσείς θα πουλάγατε το σπίτι σας με ένα ποσό ισοδύναμο των ενοικίων τεσσάρων ετών, για να πάτε μετά εφόρου ζωής στο νοίκι;

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, πωλητές και αγοραστές έχουν τη συμπάθεια της ΔΗΜΑΡ όπως την εκφράζει δημοσίως ο κ. Θ. Μαργαρίτης. Δεν κράτησαν ούτε τα προσχήματα, όταν τοποθέτησαν στη διοίκηση του ΟΠΑΠ υποψήφιο βουλευτή τους, που συμβαίνει να είναι και κουμπάρος του κ. Κόκκαλη! Η πρόταση του Γιάννη Δραγασάκη να δοθεί το 33% στα Ασφαλιστικά Ταμεία, των οποίων τα αποθεματικά καταληστεύτηκαν από τον Βενιζέλο και η ολική κατάρρευσή τους είναι θέμα χρόνου, πέρασε απαρατήρητη από όλους και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόβαλε όσο έπρεπε την οικονομική και πολιτική σημασία της. Οι πενιχρές πλέον συντάξεις, που μηδενίζουν την αγοραστική δύναμη εκατομμυρίων συνταξιούχων, μπορεί εύκολα να διορθωθούν και να συμβάλουν σημαντικά στην αναθέρμανση της αγοράς.

ΥΠΑΡΧΕΙ όμως και η ηθική πλευρά. Αν ο τζόγος, έστω σαν αναγκαίο κακό, πέσει στα χέρια του άπληστου ιδιωτικού τομέα χωρίς κανόνες και διαφάνεια, οι κοινωνικές συνέπειες (και όχι μόνον) θα είναι τεράστιες. Νοικοκυριά θα καταστρέφονται, το ξέπλυμα μαύρου χρήματος θα πηγαίνει σύννεφο και εν τέλει, όπως ήδη φαίνεται, στα αθλητικά παιχνίδια, ακόμα και σε χώρες που θεωρούνται -στο συγκεκριμένο ζήτημα- περιορισμένης διαφθοράς, όπως η Αγγλία, θα γίνονται (ήδη γίνονται) τέρατα και σημεία. Πού να τα σκεφτούν όμως όλα αυτά οι κυβερνητικοί συνέταιροι και το προσωπικό τους. Η αγωνία τους είναι να υπάρχουν στην εξουσία τουλάχιστον μέχρι τον Ιούλιο.